31
inqilabdan sonrakı dövrünə şamil etmək mümkündür. Doğrudur, rusdilli olmaqla
yanaşı, Bakı həm də müxtəlif dillərin şəhəri idi. İyirminci illərin neft paytaxtı haradasa
“
sovet Babilistanı” sayılırdı. Və bu “Babilistanda” müxtəlif xalqların, millətlərin, kon-
fessiyaların musiqisi bir-birinə qarışıb, bir-birini zənginləşdirib ətrafa yayılırdı.
Caz Bakıda özü üçün əlverişli bir şəraitdə böyüyüb yetişirdi: çünki, caz çoxsaylı
millətlərin musiqisini özünə yığmış bir simbiozdur. Çünki cazda afrikalıların, avropalı-
ların (hər şeydən öncə fransız, ingilis, ispanların), xristianların və hətta bütpərəstlərin
(
ayin, ritual, bayram ritm və melodiyaları) musiqi ənənələri bir araya gəlir. Odur ki,
cazın beynəlmiləl mühiti Azərbaycan paytaxtının musiqili beynəlmiləlçiliyinə tam
uyğun gəlirdi.
İyirminci illər bizim caz tariximizin ərəfəsi oldu, afro-amerikan musiqisinə marağın
oyanış dövrü oldu. Çoxsaylı restoranlardan, teatr, sirk və kino meydançalarından
eşidilən nadinc “zənci” musiqisi, Mixail Rolnik
25
diksiləndinin çıxışı, Koretti Arle-
Tits
26
adlı məşhur qaradərili müğənninin qastrol səfəri, SSRİ-də ilk caz qramofon
valı sayılan Sfasmanın “AMA-caz”ına mənsub plastinkanın Moskvadan gətirilməsi,
Jazz Kinqs coğasının Moskva, Kiyev və Odessa şəhərlərində verdiyi konsertlərin ina-
nılmaz uğuru haqqında gəzən söz-söhbətlər, Dziqa Vertovun “Altıncı hissə” sənədli
İyirminci illərin Bakısı ilə bağlı daha bir gözəl bənzətmə – “Qafqazın Parisi”.
24
Koretti Arle-Tits adlı məşhur qaradərili
müğənninin qastrolu Bakı musiqi
ictimaiyyətinin diqqətindən yayınmadı